ilk günden, daha ilk günden sattı beni. hani bana çok düşkündü, bensiz duramazdı, yanağımın kokusunu özlerdi. pehhh!!! sınıfa girdi, kapıya bile bakmadı bir daha. karşı sınıfta diğer annelerle deyim yerindeyse mal gibi bekleyen zavallı ben. her koşulda kendime acındırmayı nasıl da başarırım ayyy. daha çok kalmak istermiş okulda, hava çooook kararıncaya kadar. yetmemiş. görürüm seni ben birkaç sene sonra "sıkıldıııım, okuldan bıktım" diye cinnettlendiğin zamanlarda. ama ben lanetlendim zamanında annem tarafından, bilmiyor kimse tabi, figen'den başka. çok sattım arkadaşlarım için annemi, onlardan başkasını görmezdi gözüm, varsa yoksa arkadaşlar. çok ah etmiştir bana, bize yani, figen de farklı değildi, kahverengisi işte. başıma gelecekleri iyi biliyorum. korkuyorum be atam :))
ilk günden yazılacak bir gerçek varsa, arkadaşlık kurmak için çaba sarfettiği. kapıdan izledim bir süre, o bakmadığı için görmedi tabi. emindim böyle olacağından, okulu seveceğinden. umarım böyle devam eder :)
