günler yine günleri kovalıyor, detaylarını hatırlamadığım alelade bir film gibi izliyorum. bol çelenkli bir film beklentim yok mu artık, bu sabahki pesimist fatoş'ta yok. ancak yarın altın palmiye alacak bir film bekleyen pollyanna yutmuş fatoş'un olmayacağının garantisini ben bile veremem.
ha ben birşey anladım bu arada; yaşlılar neden çok konuşur, onlar konuştukça sen sinir olursun ve her konuşmada sen kim köpeksin de bana anlatıyorsun, ben ne günler gördüm dünkü bok, ben herşeyi bilirim havasını solursun. işte ben ona doğru gidiyorum da oradan bildim. lan tecrübe ne menem birşeymiş. zaman herşeylerini alırken bir yandan eşek yükü kadar şey öğretiyormuş. öğretmesin kodumun zamanı, biz hep saf salak kalalım.maalesef zamanı durduran teknolojiye yetişemeyeceğimi biliyorum, belki başka bir hayatta..
bir de ben cem adrian içiyorum bugünlerde su yerine. bokunu çıkarmaktan, bıkmaktan korkuyorum ama yine de da-ya-na-mı-yo-rum..8 nisanda konseri, iple çekiyorum iple
