çok sevgili biri "annelik kadınlığın en deli hali bence" demişti bana günün birinde. benden deli olmasın, bayılarak okuduğum deli anne "mim" lemiş beni. aynen aktarıyorum;
Mim-e göre, kitaplığımızın karşısına geçecegiz, gözlerimiz kapalı, rasgele bir kitap seçip 55. sayfadan bir pasaj yazacağız.
şimdi deli anne, biz yeni taşındık. ben kitaplık tasarlama sevdasıyla evelenip gevelenirken, zavallılar hala kolilerde uyuyor. yani karşısına geçip gözlerim kapalı rastgele bir kitap seçmem iptal. haa, taşındığımızdan beri birkaç kitap okudum, hali hazırda elimde bir kitap da var ama biraz kopya çekince :) buraya yazmak istemediğime karar verdim. daha özel ve güzel birşey olmalıydı. çok özel bir deli anne mim'lemişti ne de olsa!
bizi buluşturan minik mucizeler geldi aklıma, kuzular!
ve kuzunun güzel kitabı;
son sayfayı yazmak uygun geldi bana;
prenses esnemeye son vermişti.
kral, kraliçe ve bakanlar...
hatta bahçıvanın kedisi ile köpeği de
esnemeyi kesmişti!
prensesleri
ne italya'nın dondurması,
ne kuştüyü döşekler,
ne de sarı filler mutlu edebilir.
bir insanın kalbini,
ancak iyi bir arkadaş aydınlatabilir.
ohhh be rahatladım. ödevimi yapmamış öğrenci gibiydim :)
