Çarşamba, Ağustos 27, 2014

safi huzur


     ​resimlere bakarken sessizliği duy. safi sessizlik. kulakların şaşakalır. hava dupduru, oksijenden başın döner. heybetli dağlar çevirmiş etrafını, rengi ifade etmek zor, göz alıcı bir yeşil. alabildiğine huzur. zihnini meşgul eden herşeyle vedalaş, zira kendiliğinden gidiyorlar, denedim.  göz bayramı, ruh bayramı. nirvanaya ulaşırsın..
     böğürtlen topladık annemle, yılanlar gelmesin diye elimizde birer sopa. ses çıkararak vurduk çalılara. zaten ortadaki tek ses ileride akan dere ve bizim ayak seslerimiz. ayının geçtiği yerleri gösterdi annem. namussuz oturmuş fındık yemiş oralarda, kendi çöplüğü ne de olsa, kalan nadir çöplüklerden. elmaları kendimiz topladık. bazıları kurtlu, bazılarından kuşlar da nemalanmış, öyle tatlı. yediğin yemek ayrı iniyor boğazından, içindeki huzurdan olsa gerek. karşı dağlarda serpilmiş birkaç ev, gerisi alabildiğine kardeş ağaçlar, tepelerinde bulutlar ve gökyüzü..
bilmem anlatabildim mi..

























22 yıldır gitmemiştim, nasıl da eşeklik ediyor insan. delikanlıyı görmek, anneciği alıp dönmek niyetiyle gittim yıllaaar sonra. iyi ki..
otobüsten indim, hava serin, miss. giydim hırkamı, doooğru köye. o gün kendime gelemedim, oksijen çarptı. sonra dinginliğe verdim kendimi, dinledim sessizliği. kıytırık telefon fotoğrafları bunlar, aslını görsen inanamazsın.


bu da bizim eski televizyonluk. antika olduk :))