süslü salata yazıyor

-annecik, istanbul'a gidelim mi? özledin mi evimizi?

-hayır, gitmeyelim. biz artık ünye'de yaşayalım

peki bunun sebebi ne dersin? 15 gün boyunca birlikte yattık. ama bence önemli olan kalkma kısmıydı. uyandığında yanında beni görünce suratını bir sabah olsun fotoğraflasaydım keşke. sonrasında en az yarım saat oynaştık, seviştik kuzumla her gün. üzerime yattı uzun uzun, kafasını koynuma gömdü, yataktan kalkmayı hiç istemedi. niye istesin ki istanbul'a gitmeyi...
bir de hayali varmış meğer kuzumun;
-ben büyüyünce annem gibi araba kullanıcam, büyüyünce annem gibi çalışıcam, işe gidicem. bir de kızım olucak, ben çalışmaya gidince kızıma ciciannem bakıcak!
annesi yesin, ısırsın onu. dün sokakta gelip deli gibi sarıldı, durup dururken, noluyor annecik diye sordum;
-çok seviyorum ama
ben de seni herşeyim. o benim atlıkarıncam, bir de ruhum. peki ben senin neyinim kuzu diye sordum ben de;
-anne, sen benim süslü salatamsın, güzel hamurumsun
peki, öyle olsun