söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil! o zaman yaz dedi gönül. 

küçüklüğümü düşününce yaşadığım şeylerin kareleri gelir gözüme, sepya tonunda. hepsi de güzel anılar bilir misin?  hepsi mi güzeldi yoksa kötü olanları buruşturup atıyor mu bu bünye bilemedim. ve o anların kokuları var burnumda. konu nereden geldi, aşureden işte. neden yapıyorum aşureyi diye didikleyen dostum, cevabımı buraya da yazayım da içime hepten otursun. anneciğim kocaman tencereyle yapardı da dağıtırdık iki kardeş konu komşuya. bir sürü malzeme, hepsinin çeşit çeşit dağılan kokusu, kokuyla o anki huzurun sevişmesi. kokusunu alınca eski huzurlar da geri gelir belki diyedir çabam. ya da kuzim de böyle anlatsın günü geldiğinde diye, bilmem..

babamı özledim ben, kokularla doldurdum evimi ama gelmedi. dargınım..