Çarşamba, Şubat 24, 2010

pamuk şekerler pişti oldu








niye daha önce yememişiz ki. bu benim aklıma niye gelmedi ki. madalyayı çilçu haketti. aferin nilsu, hayatımıza az şeker, çikolata girmişti, biraz daha lazımdı... içine düşecek sandım, soluksuz yedi
ha buraya böyle başladım ama önce 3 katı anlatmam lazımdı. nasıl karşılandık, bağıra bağıra. öyle beklemişler ki bizi (bu da benim avuntum olsun, beni bekleyen yok aslında) beyoş, tümay, dinozorum, çilçu, bütla, büppü, kökem, halacık, musti, sepet, ay yaz yaz bitmiyor, gün sülalesi deseydim ya kısaca. herkes bir şekil kucağına almaya çalıştı, ama bizimki tercihini çoktan yapmıştı. gençler! zavallı beyoşum ne uğraştı ama nafile.öyle çok seviyorlar ki kuzumu, anlatılmaz. bu sevginin en hoşuma giden kısmı karşılık beklemeden olması. beyoş, ona hiç gitmemesine rağmen hala deli gibi peşinden koştu, ... karılar da öyle (okurken gülün biraz) evde kinder sürpriz stoğu yapılmıştı. ama avuçlarını yaladılar, hahhahhah.

Hiç yorum yok: