bir tanecik bebeğim, çok büyüdün yahu. 5 gün önce odanı hazırladık, duvarlarını süsledik, oyuncaklarını yerleştirdik ve sen ayrı yatmaya başladın. senin için ne kadar zorsa benim için de o kadar zor oldu güzelim, buna inan. odamız bomboş şimdi, soğuk, yabancı. alışamadım hala. sanırım sen de alışamadın ki sabaha doğru yanından ayrılmamızı istemiyorsun, beraber sabahlıyoruz. ne olacak halimiz bilmiyorum. ama alışmak zorundayız. odanı çok benimsedin aslında, oda kimin die sorunca heyecanla elini göğsüne götürüp mem diyorsun. ilk gün de hiç uyanmadan yattın, beni şaşırttın. ama 3 gündür öyle değil. neyse düzelir umarım.
eve gelince çok güzel oyunlar oynuyoruz seninle, koşa koşa ölüyoruz. sonra seni mıncık mıncık yiyorum. koltukta luliyi seyrederken başımı kucağına koyuyorum ve bu senin çok hoşuna gidiyor, çok gülüyorsun, elini kafama koyup duruyoruz. sonra boğuşmaya dönüyor tabi.
dün nanneye çiçek koooktum demişsin, inanamadım, hatta nanneyle dalga geçtim yanlış anlamışsındır diye. gerçekten de söyledin be kuşum. çiçeğe dokunduğunda batıyor herhalde ki geri çekilip koooktum diyorsun. yakındır konuşman bekliyorum.
bu arada kendi kendine şarkı söylediğini farkettim. hadi şarkı söyleyelim diyorum, baaa gaaaaaa daaaaaa diye tiz bir sesle yavaş bir müzik tutturuyorsun, gülmekten ölüyoruz.
yaptıklarını sürekli yazmak istiyorum ama olmuyor lulim, beni affet. bu arada yerleri iyi sil haaa
