teklifsiz, haber vermeden kapısını çalabildiğimiz kim var etrafımızda? herşey mi eskide kaldı? kendiliğinden mi oldu, biz mi yaptık tüm bunları. bravo bize! öyle hissediyorum ki eksikliğini. pat diye kahvaltıya gelen bir dostu. canımın sıkılmasına fırsat kalmadan kapıyı çalıp gireceğim muhabbetleri. ondan bundan konuşulan, çayla onurlanan sohbetleri. fazla fazla bir tabak daha koyacağın samimi masaları. evinin dağınıklığı, kekinin alçaklığı, tişörtündeki leke. bunlarla karşılayabiliyorsan geleni, o samimiyet varsa..olsa...
işte bazen canıma öyle tak ediyor ki; tası tarağı toplayıp gelesim geliyor sana ünye!
