yıllardır kendi işimi kurmaktan bahsederim, aman allahım ben bile söylediklerimi duymaktan yoruldum, zavallı çevremdekiler..işin tuhafı farklı işler kurabilme ihtimalimdir. bir kara fırın açar, bir simit sarayı yok yok pasta yapıcam. küçücük bir kafe de olabilir, içini istediğim gibi dekore ettiğim. e zaten ege'ye de yerleşicez :))
bitti! artık hiç bahsini açmaz oldum. rahatladın mı!hayalsiz yaşar mı insan! ben bir süredir yaşıyorum, oluyor dert etme..
işimde hiç mutlu oldum mu diye düşünüyorum da çoook eskidendi. ahhh neşter çok derine indi bak. öyle eskiden ki.birazdan sene bilmem kaç diye başlarsam kalk ve kaç n'olur.
dinç bir şekilde kalkıp sabah sabah duşumu bile alıp işe erkenden geldiğim ve müziği açıp çoook mutlu olduğum bir dönemim var benim yaa. işte yaptığım en küçük bir çalışmadan bile mutlu olan, bir işe yaradığımı sanan, içine polly kaçmış fatoş! şimdilerde yataktan vinçle kalkan, evden sürünerek çıkan, gününü "bitse de gitsek, bitse de gitsek.." modunda, gözü saati taciz ederse hemen ilerlermiş gibi hep duvarda. ahhh, gel de evrime inanma.
eskiden olsa böyle durumlarda kendime küçücük bir kıvılcım bulurdum, gazı verip ateşleyecek kadar. ama şimdi amaaaan diyorum, 48 saatlik kısacık tatil için 5 gün mahkumum be hacı. ne zaman salıverirler, müebbet mi yoksa :))
ya yok be o kadar da ölmedim. işyeri o kadar da feci olmuyor hergün, bazen seviyorum. hem belli mi olur, bir dükkan açarız belki, şöyle bembeyaz masalarla mavi keten perdeleri olan. kıvılcım!!!
bak buna da görsel koyayım dedim ama bulamadım, neden? çünkü benim bu yeri açmamı bekliyor cümle alem ^.^
