Perşembe, Ekim 13, 2016

acı içerir

   

     yüreği kaldırmayacak durumda olan okumasın. ya da okusun da iyice içi kıyılsın, belki de unuttuğu şeyleri hatırlar benim gibi.

     dün akşam güle eğlene eve dönüyorduk kuziyle. herşey güzel, karnımız tok, neşemiz yerinde. çöpün yanında bir kadın ve iki kız çocuk, çöpten yemek yiyorlar. o an dumur oldum, neye uğradığımı şaşırdım. niye şaşırdın deme, bilmek görmek kadar etkili olmuyor her zaman. sokağın köşesine varınca ben napıyorum ya diye silkelendim ve hemen geri döndüm. o anda yapabileceğim tek şey para vermekti. çocuğa parayı uzatırken anneyle gözgöze geldim. hiçbir şey söylemedi ağzı. ama gözleri... öyle uzun konuştu ki benle gözleri.. hay ben böyle hayata diye başlayıp

   sonra ben ağla ağla ağla...