fotoğrafçı edasıyla, boynumda makinem, elim sürekli deklanşörde. aman pozları kaçırmayayım, seri çekimler yapmalıyım. kuzu bana bak, anneye gülücük mey. e hani benim fotoğrafım. 8-10 poz da benim olmalı. 5? 3? 1 tanecik bile mi?
dün akşam uyku öyle bastırmış ki pilav yerken gözler kapanıyor, ağzında pirinç uyuyakalacak, korkuyorum. bir yandan da uykunun verdiği huysuzlukla ne desem ağız bir karış açılıp ağlıyor.
-al annecim, annesinin canı
-canı değiliiim, hüüüüü, atlıkayıncasıyım ben anneniiin
-tamam bir tanem, pilavını ye hadi
-ye deme deme deme
-tamam yeme kuzu, kaldırayım mı?
-hüüüü, kaldırma pilav yiyceeeem
-uyuyalım mı annecik?
-uyumicam, uyumicam (gözler kapandı kapanacak)
kucağımda saniye içinde uyuyuverdi, inanılmaz, normalleşiyor!!!