"neye mi geç kaldım. istanbulu gezmeye, istanbulu sen varken ben varken seninle gezmeye.

n..'la gezmeye f...'le gezmeye inoyla gezmeye gülmeye eğlenmeye dertleşmeye tavlaya okeye hep birlikte sigaranın tadına, sinemaya, bir tatlı sohbete, midye tavaya .şimdi anladın mı?"

der eski dost. evet şimdi yapılamasa da tüm bunlar, hiçbir şey eskisi gibi değilse de...

o kadar çok şey yapmışız ki biz vakti zamanında. böyle özlemle yazabiliyorsa insan, burnunun direği sızlaya sızlaya. anlatacak milyon tane şey varsa çoğu gülerek azı hüzünlenerek. birkaç sayılı yıla onca güzelliği sığdırabilmişsek, sonunda biraz yüze göze bulaşma varsa da olsun be! zirvede yaşadık biz ilk gençliğimizi, üniversite yıllarımızı. öyle böyle değil, hepsini sınırlarda! geriye gönüp baktığımda, yine aynı şeyleri, aynı dostlarla yaşamak isterdim, eminim!!!