deja vu!

​o kadar rutine bağlandı ki artık. bir olay oluyor- aslında olay hep var ama - ortalık ayağa kalkıyor​. ciğerler yanıyor, gözyaşları sel.nasıl bir alışılmışlıksa, bakıyorsun üç gün sonra unutulmuş gitmiş çoktan.olan gidenlerle kaybedenlere oluyor. kaybedenler kayıplarıyla yaşamaya alışmış gibi yapıyor. başkalarına umut, üç kuruş ekmek kapısı açılıyor bu arada, yerini başka mecbur işsizler alıyor, başka müstakbel ölüler! sonra bakıyorsun konuşulanlar asılı kalmış havada, yazılanlar arşivlerde yerini almış, yine hiçbir icraat yok. ve biz yine bir süre sonra, tekerrür edince tarih, başlayacağız isyana! olmaz böyle şey, yazıktır, günahtır, cinayettir!!!
ÇOK AMA ÇOK YANIYOR İÇİM
gidenlere, analara, eşlere, çocuklara..