Perşembe, Şubat 16, 2012

sıra bende...




    ayh, ben niye anaokulu öğretmeni olmadım. bu güzelliklerden neden mahrum kaldım. öyle güzel, öyle mutlu bir gündü ki! bıcır bıcır, her dakika sorular, konuşmalar. "ben bişey söylemek istiyorum" "ben fil yapmak istiyorum" "benim zürafam mor olsun" hepsinin ağzını yemek, mıncıklamak istedim. kuzuysa tam hindi, kabardıkça kabardı. zaten beni gördüğünde boynuma bir atlaması var.
    evet evet, kurabiye süsledik birlikte. rengarenk, cıvıl cıvıl. kalpler, hayvanlar, yıldızlar uçuştu üzerlerinde. sonra güzelce poşetledik, renkli kurdelelerle bağladık.
    öyle neşeli, öyle çocuk gibi çıktım ki oradan. beni yine çağırın, hep gelirim dedim. çağırırlar mı acaba? lütfeeen...

bu da yaka kartım. hepsine yaptım, bayıldılar :)