bir çocuk; kocaman bir kafa, altına uzun bacaklar, bacakların ucunda yuvarlak ayakkabılar. kafadan çıkan iki kol. iki nokta halinde gözler, çizik çizik saçlar ve mutlaka mutlu bir ağız. öyle içerlerden gelen bir sevinç ki yaşadığım! her seferinde, her yeni olayda. küçükken çok istediğimiz birşeye kavuşunca sığmazdı ya yüreğimiz göğsümüze, nefes alamazdık, işte tam ondan. dün akşam ilk anlaşılır resmini çizdi benim kuzum. ve ben her parçasını çizdiğinde öptüm, sarıldım, mıncıkladım, ciyakladım. çok mu abarttım! hayır hiç de değil. o benim mucizem...
bayram hediyemi aldım!
herkese çoook mutlu, çoook huzurlu bir bayram dilerim :)))
