geceleri yatakta hayal kuruyoruz bazen. gözlerimiz kapalı, yüreğimizi dinliyoruz. genelde birlikte tatil hayali kuran kuzu, özlemi depreştiğinden olsa gerek, sude'lere gitmeyi hayal etti. bu kadar zor muydu yahu bu hayali gerçekleştirmek. bu kadar yakın oturuyorken bunun bir hayale dönmesi yine üzdü beni. ee klasik büyükşehir insanları. yorgun argın eve gel, kalan azıcık zamanında ihtiyaçlarını gider, çocuğunla ilgilen, evle ilgilen, ilgilen de ilgilen, uykun da geldi zaten. zaman mı kalıyor iki insan yüzü görmeye, rezalet! ahhh yine küçük yerde yaşama özlemlerim sarıp sarmalamadan beni, mutlu fotoğraflar koyup bitirmeli.
yuva zamanı geldi sanırım, kulaklarımda hep bir alarm sesi...
arkadaş
arkadaş
arkadaş
* pazar günü ağlayası burnunda, A desek küsmeler, B desek dudak bükmeler. öğleden sonra çıkardı ağzındaki baklayı;
-anne, yarın ciciannem mi gelecek?
-evet annecik
-yani yarın sen işe mi gideceksin?
-evet annecik
-gitme anne, n'olursun, işe gitme, lütfen
-annecik gitmek zorundayım, çalışmam lazım.......................(ah ne zor bu kısmı)
-iş yerindeki teyzelerim seni mi özlemiş?
beni senden, seni benden daha fazla kimseler özleyemez kuzum, kader utansıııın!!!
