Cuma, Haziran 12, 2015

bu kadar soysuz, bu kadar şerefsiz aynı yere nasıl toplanır zihnim almıyor. herkesin sıkıntılı olduğu bir durum için biriyle tartışıyorum ve kimsede gık yok! bana dokunmayan yılan bin yaşasın!

deliricem yaa, nefes alamıyorum..
   Evet yine yol göründü kuzuma. haftalardır gün saydığı, hevesle beklediği ünye'ye yarın, sabah uçağıyla kavuşacak. deniz, güneş, arkadaşlar, gece yarısına dek sokak, sınırsız dondurma ve abur cubur ve daha bir sürü şey. kural yok, saat yok, şımarıklık zirve..

   Sonunda bir enkaz devralacağımı bilsem de geçmişe dönüp baktığında bu tatilleri nasıl mutlulukla hatırlayacağını bilmek yetiyor.

   O gidince başbaşa kalıyoruz, yalnız kalmayı o kadar özlüyor ki insan.ikimize de çok iyi geliyor. istediğimiz gibi geziyor, canımız ne isterse onu yapıyoruz. özgürüz ya, ceylen ertem'e bilet aldım, oh lalala. ne de olsa o çok mutlu o yüzden de üzülmüyoruz hiç, zaten bir süre sonra ben de gidiyorum..

   Soranlara cevabım budur okuyucu. ama seni kandıramam. bu hafta göğsümde birkaç ton ağırlık var. biliyorsun nedenini. gitmeden özledim ben kuzumu.