pazar sabahı hayallerim gerçek oldu. kuzu ilk kez hiç ses çıkarmadan yatağından usulca kalkıp çıplak ayaklarıyla pat pat sesler çıkararak koynumuza geldi, şişik bir surat ve gülümseyen gözlerle. çok mutluyum
Pazartesi, Şubat 01, 2010
deliler
tehlikeli ikili birleşti. tadeşim geldi. kuzu teyzesiyle başbaşa geçirdiği cumartesi günü ne isterse yaptırmış. bir de öğretmen olacak. 10 kez jetonlu oyuncaklara binmiş, almadığım yapbozu aldırmış çakal. alırken de annemin parası yok, almadı demiş. çok güldüm. görünce bir daha güldüm. 2 adet 16 parçalık yapboz. tadeşim bu çok büyük, nasıl yapacak! dedim ama lafımı yedim. farketmemişim, büyümüş. tıkır tıkır yaptı, hem de ilk seferlerinde. sonra oturduk, bendenizin bir süredir aklında olan ama zaman bulamadığım, hayvanlarımızı yerleştireceğimiz ormanı yapmaya koyulduk. ıvır zıvır, o, bu derken ağacı, mağarası, köprüsü, taşı olan bir orman çıktı ortaya. sonra ne oldu? orman, orman olduğuna bin pişman oldu. hepsi tek tek söküldü.
babayla ne oynandı peki? bul karayı al parayı. taş, fincanlardan birinin altına konur ve 3 fincan itinayla yer değiştirilir. baktım emre kendini kaybetmiş. kuzu takip edip buldukça bizimki daha hızlı karıştırıyor. yahu daha çocuk, yapma dediysemde zevkle oynadılar. bir de babayla yatarken tulum peynir kaşar var tabi. bir kez ben vermeye kalktım da kızılca kıyamet koptu. canıma minnet, ohh dedim yattım. yeme yeri mutlaka halı, başka yer olamaz. ellerinde ekmek poşeti, tulum ve kaşar peynir. sonra da susadım, bardakla. anacım sen başka hiçbir şeyle bu mereti içmedin ki, biberon mu bildin allah aşkına. bardak da ya kedili, ya tavşanlı. kaprissss
öyle prensipli mi desem, alışkanlıklarına bağlı mı desem, ne desem. yatma zamanı gelince odadan yastık almaya gidiyoruz, ışığı mutlaka o açacak, yastığı o alacak, küçük yorganı ben. büyük yorgan olmaz! yatınca süt istenecek, önden bir kaşık bal mutlaka. biraz yatıp tulum peynir kaşar istenecek, babayla halıya oturup yenecek. hiç mi şaşmaz bu düzen. hiç şaşmaz, istisnasız...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)