teklifsiz, haber vermeden kapısını çalabildiğimiz kim var etrafımızda? herşey mi eskide kaldı? kendiliğinden mi oldu, biz mi yaptık tüm bunları. bravo bize! öyle hissediyorum ki eksikliğini. pat diye kahvaltıya gelen bir dostu. canımın sıkılmasına fırsat kalmadan kapıyı çalıp gireceğim muhabbetleri. ondan bundan konuşulan, çayla onurlanan sohbetleri. fazla fazla bir tabak daha koyacağın samimi masaları. evinin dağınıklığı, kekinin alçaklığı, tişörtündeki leke. bunlarla karşılayabiliyorsan geleni, o samimiyet varsa..olsa...
işte bazen canıma öyle tak ediyor ki; tası tarağı toplayıp gelesim geliyor sana ünye!
8 yorum:
Gitme sen Ünye'ye ben gelirim arada bir size:)
komşu olsak iyiydi :)
GÜZEL!!
sırf bu yüzden yeni evlenen arkadaşlarımı hep yakında oturtmaya çalıştım ama olmadı. yakında vardır belki birileri ama, akşam eve geç gidince yan apartmandakilerle tanışacak fırsat bile kalmıyor.
di mi!!
hande, tüm blogcular bir siteye mi taşınsak?fena fikir değil hani :)
hani şüphe kırıntısı olmadan.. ya ne der bu saatte ararsam.
hbr vermeden gitsem..
ama anne baba bile evladına hbrli gider olmuş..
hüzünlendim bak şimdi :)
hah işte tam ondan
anladın sen beni seyhan :)
Yorum Gönder